Categorie: Uncategorized

Donderdag 17 maart 2011. Wat was het koud vanmorgen toen we om kwart voor 8 stonden te wachten op de trein naar Den Bosch. Dat was wel even wennen. Om 9 uur werden we opgehaald in Den Bosch en rond half 10 waren we weer in Uden in ons huisje. Meteen de koffers uitgepakt en de spullen opgeruimd. Daarna op de koffie bij ons mam. Vervolgens de auto opgehaald en de nieuwe reserve sleutel. Vanmiddag een beetje van alles en niks gedaan (opgeruimd, op de koffie geweest, post doorgelezen, tv gekeken). ’s Avond Hollandse frietjes en frikadellen gegeten en gezellig geklets bij ons thuis. Frietjes kennen ze in Nieuw Zeeland wel, maar die noemen ze “chips”en zijn vaker veel dikker ( maar ook lekker). Dus dat was wel erg lekker. En dan komt rond 8 uur, half 9 het mannetje met de hamer…. Toen hadden zowel Perry als ik onze dip te pakken. En dan is er maar een ding wat je kunt doen en dat is naar bed. Dus lagen we om 9 uur op bed en sliepen al voordat we het kussen raakte. De volgende ochtend (vrijdag 18 maart) was ik rond half 7 uit bed. Vandaag gaan we onze huisdiertjes (okkie en de vissen) halen en op familiebezoek. En vanavond gaan we uiteten en bowlen met z’n vieren. Dus nog een drukke, leuke dag voor de boeg. Volgende week ook nog lekker een weekje vrij en dan maandag 28 maart weer aan het werk. Daar heb ik ook weer zin in. Groetjes aan iedereen en ik hoop dat iedereen net zoveel heeft genoten van het lezen van onze reisverhalen als wij van het maken van onze geweldige vakantietrip naar Nieuw Zeeland.

Woensdag 16 maart 2011. De dag van vertrek. Vanmorgen om half 8 opgestaan. Rustig ontbeten en ondertussen een telefoontje uit Nederland van papa en mama om ons een goede reis te wensen. Daarna onder de douche en de koffers inpakken. Ben benieuwd of ze nog (veel) te zwaar zijn, maar dat zien we op het vliegveld wel. Nu nog even de kaart verder intekenen met de route van de laatste dagen en nog even een berichtje op de site. We moeten om half 12 op het vliegveld zijn, omdat ons vliegtuig om half 3 vertrekt. Vanavond om 9 uur zijn we op Hong Kong. Daar moeten we tot half 1 wachten en dan vliegen we naar Amsterdam. Ons vliegtuig komt daar om 06.20 uur aan. Dan op de trein en dan worden we opgehaald op het station van Den Bosch. En dan zijn we weer in Uden en hebben we een hele dag voor ons. Wij willen iedereen bedanken voor alle leuke reacties die we hebben gekregen op onze reisberichtjes. Het was erg leuk om ze te lezen.

Dinsdag 15 maart 2011. Vandaag weer een rustig dagje gepland. Allereerst een kopje thee en een geroosterd boterhammetje. Daarna onder de douche en aan de blog gewerkt. Rond 11 uur naar het huis van Jessica en Mei zodat Perry kon gaan helpen met de schutting. Daarna zijn tante Sjan en ik terug gereden naar hun huis om lunch te maken en het fototoestel op te halen. Vervolgens weer terug naar Jessica. Daar hebben we met z’n vieren in de schaduw geluncht op de trap van het huis. Vervolgens zijn tante Sjan en ik naar de botanische tuinen geweest. Daar hoef je geen entree te betalen. We hebben daar ongeveer 1,5 uur op ons gemak rondgewandeld en heel veel mooie bloemen, bomen, planten en struiken gezien. We zijn naar de rozentuin, de rotstuin, de kruidentuin, magnoliatuin, de Afrikaanse tuin en de kindertuin geweest. Erg leuk en mooi allemaal. Het is vandaag weer een warme, zonnige dag. Rond 3 uur zijn we Brooke en Kurt op school gaan ophalen en zijn we weer naar huis gereden. De rest van de middag van alles en niks gedaan. Heerlijk. Rond 7 uur naar de chinees gereden. Kon je daar alleen of contant betalen of met een Nieuw Zeelandse bankpas. Dat werd dus even pinnen bij de benzinepomp even verderop. Daarna terug naar huis en heerlijk gegeten met zijn allen. Na het eten hebben we gekletst en 2 spelletjes Skipbo gedaan. Blijft een leuk spel. Daarna om half 12 nog begonnen aan een spelletje poker….. Tja, en dan is het kwart voor 3 ’s nachts voordat je in bed ligt. Is niet zo heel erg, da slapen we in het vliegtuig gewoon verder.

Maandag 14 maart 2011. Gisteravond besloten dat we vandaag een dage weg gingen. Rond kwart voor 10 zijn we aangereden, nadat we Jessica opgepikt hadden. Ons eerste stop was in Otorohanga. Dat was ongeveer 2 uur rijden. Het laatste stukje was een toeristische route waarbij je bordjes van een kiwi moet volgen. Als je dat meteen helemaal doet, rij je het kiwihouse voorbij… Dat deden wij dus. Toen nog maar een rondje park en toen geparkeerd. Daarna hebben we eerst aan de overkant van het Kiwihouse gepicknickt aan de rand van een parkje. Vervolgens zijn we naar het Kiwihouse gegaan. Je had daar natuurlijk de kiwi (bruine en de gestippelde) en nog een heleboel andere dieren die wij nog niet hadden gezien. Er zaten allerlei soorten eenden, gekko’s, vogels (tui, fantail, woodpigeon, kea, kaka), uiltjes en watervogels. De fantail is een klein, heel actief vogeltje wat moeilijk op de foto te krijgen is. Maar de aanhouder wint. Rond kwart voor 2 zijn we doorgereden naar de volgende bezienswaardigheid: De Mangapothue Natural Bridge. Dit was een grot die uitgesleten is door het water, waardoor er een hele hoge doorgang is ontstaan. Ook hier hangen de stalagtieten aan het plafond. Heel apart om te zien dat zo iets ontstaat. Verder op de route lag de Piripiri cave (trap op, trap af enz). Daar zijn we ook even wezen kijken. Daar was het erg donker. gelukkig hadden we een opdraaibare zaklamp bij….en werkt de flits van het fototoestel ook goed. Toen zijn we verder gegaan naar de eerste waterval. De weg was weer super mooi. Bochtig en prachtige landschappen en als je achterom keek, was het uitzicht ook spectaculair. Daarna weer een wandeling door het bos naar de Markopa Falls. En die waren erg mooi. Er was zelfs een regenboog aan de voet van de waterval. We hebben een tijdje bij de waterval staan genieten van het uitzicht. Daarna weer in de bus e naar de volgende waterval. Dat duurde even….. via een gravelweg die ook aardig bochtig was. Onderweg allerlei dieren gezien: kalkoenen, pukeko’s met jongen, een zwarte geit, minorvogeljes die op de weg zitten en snel weglopen als de auto eraan komt. Toen kwamen we bij een t-splitsing en was de weg naar de Bridal Veil Falls afgesloten…….Dus maar de andere richting op. Ik denk dat het ongeveer 2 uur geduurd heeft, voordat we uiteindelijk toch bij de Bridal Veil Falls aankwamen. Het eerste uitzichtpunt was bovenop de waterval zelf. (dat was best hoog…). Daarna naar de andere kant waar je de waterval beter kon zien. En toen naar beneden. Dat waren maar 135 treden naar het middenplatform en daarna nog eens 125 treden helemaal naar beneden. Dat was de trip wel waard, want daar kon je de waterval heel goed zien. En toen weer terug naar boven…..(toch iets aan de conditie doen). Rond 7 uur zijn we weer aangereden richting Manurewa. Onderweg zijn we nog gestopt in Raglan (een kustplaats) waar we eerst de zonsondergang aan het strand hebben gezien en daarna lekker fish en chips hebben gegeten. We waren uiteindelijk om 10 uur ’s avonds terug. Het was een lange, maar hele leuke dag. We hebben een rondtrip gemaakt van 450 kilometer vandaag.

Zondag 13 maart 2011. Eerst heerlijk uitgeslapen tot half 9 en wakker geworden van de vogelgeluiden. Daarna op ons gemak een kop koffie of thee en een ontbijtje. Vervolgens onder de douche. Daarna zijn we begonnen met het doen van boodschappen voor de barbecue van vanavond. Eerst langs de markt, daarna de slager en toen de supermarkt. Dat was de vorige keer erg leuk en gezellig met zijn allen. En dan zien we iedereen weer voor we woensdag terug naar Nederland gaan. We zouden vandaag eigenlijk gaan snorkelen, maar dat gaat niet door. Op de plek waar we dat zouden gaan doen, is het water troebel. Ook geldt er een tsunamiwaarschuwing vanwege de aardbeving in Japan. Dus we zien wel wat het gaat worden vandaag. Een relaxdagje is ook fijn. Vervolgens een wasje gedaan en opgehangen, mee spullen verplaatst om andere spullen achter de schuur uit te halen voor het hekwerk van het huis van Jessica en Mei, eiersalade en koudeschotel gemaakt en de blog bijgewerkt. Daarna bij het huis van Jessica en Mei gaan kijken hoe ver ze waren met het maken van de schutting en het verwijderen van al het groen wat er rondom het huis stond. Dat was een groot verschil met de eerste keer dat we zijn wezen kijken. Rond half 7 zijn we met zijn allen gaan barbecueën (worstjes, steak, koolsalade, koude schotel, eiersalade, knoflookstokbrood). Dat was erg gezellig en lekker. Later op de avond nog een ijsje en gezellig gekletst.

Zaterdag 12 maart 2011. Het was echt vroeg vanmorgen toen de wekker ging. Kwart over 5. Rustig wakker worden, douchen en inpakken. Om kwart over 6 naar beneden om de rekening van het eten te betalen en daarna wachten op de taxichauffeur. Die was er ook al, zodat we al voor half 7 op het treinstation waren. Beter daar wachten, dan moeten haasten. Om kwart voor 7 konden we al inchecken voor de Overlander en onze bagage inleveren. Daarna naar buiten en wachten totdat we in de trein mochten. Onderweg hebben we veel verschillende landschappen gezien, bergen, rivieren, bruggen, tunnels, viaducten enz. Iedere dag rijdt er een trein vanuit Auckland naar Wellington en andersom. Halverwege is de treincrew gewisseld, zodat ze dan weer terug naar het beginpunt gaan. We hadden voor onderweg van alles gekocht, maar in de trein was ook een restauratiegedeelte waar je het een en ander kon kopen. De trein stopte bij behoorlijk wat stations waar mensen in en uit konden stappen. De treinreis duurde 12 uur en was 680 kilometer lang. Is best lang, maar het was wel een mooie reis. De machinist of iemand van de crew vertelde ook van alles over wat we zagen of konden zien. We hebben onderweg in de trein geen foto’s gemaakt of gefilmd, omdat we heel veel reflectie hadden op de ramen. Wel heeft Perry een tijdje op het balkonnetje gestaan waar je dus wel foto’s kon maken. Om half 8 ’s avonds kwamen we aan op het treinstation midden in Auckland. Dat is wel een heel apart, mooi, futuristisch gebouw aan de binnenkant. We werden al opgewacht door de familie bij het station. Hup in de bus en naar Manurewa toe. Daar konden we meteen aanschuiven aan tafel, waar we o.a. lekker zoete mais hebben gegeten. En als toetje een kop koffie of thee met een stuk cake. We hebben nog gezellig gekletst tot ongeveer half 12 en toen vonden we het welletjes en zijn we gaan slapen in de caravan.

Vrijdag 11 maart 2011. Vandaag de wekker om 8 uur, want we hebben tijd zat. Rustig ontbeten en daarna de koffers ingepakt. Eerst gekeken wat we niet meer nodig hadden. Bijna alle hotels doen aan afvalscheiding. De een meer dan de ander, maar over het algemeen willen ze graag dat je papier, plastic en glas apart houdt of al in een aparte container gooit. Ook met het wassen van de handdoeken vragen ze of je eventueel 2 dagen wilt gebruiken. Ik ben benieuwd wat de koffers wegen. Rond 10 over half 10 sleutel ingeleverd en daarna aangereden naar Blenheim Airport. Onderweg hebben we een groot gedeelte langs het treinspoor gereden. De spoorrails duikt van de ene naar de andere kant en soms verdwijnt ie in een berg. We hebben ook een trein gezien. Hier in dit gebied heb je heel veel glooiende bergen die begroeit zijn met gras en soms wat bomen. De kustweg van Kaikoura naar Blenheim is ook erg mooi. Vooral als het zonnetje op het water schijnt, krijg je mooie schitteringen (die helaas lastig op de foto te zetten zijn). De weg tussen de bergen lijkt soms wel eens een racecircuit, bochtje naar links, bochtje naar rechts enz. Wel erg gaaf om te rijden. Blenheim is een grotere plaats hier. Veel eetgelegenheden, benzinepompen en slaapgelegenheden. We wilden eerst gaan kijken bij een museum over de luchtvaart, maar het duurde al even voor we er waren en we wisten niet hoe ver het was naar het vliegveld, dus zijn we omgedraaid. We moesten ook nog onze bus voltanken, dus dat zijn we eerst gaan doen. In Christchurch werd je gewaarschuwd wat de laatste benzinepomp was waar je kon tanken voor je bij het vliegveld was. Hier niet. Maar dan rijd je gewoon 5 kilometer terug, geen probleem. Blenheim Airport is een schattig klein vliegveldje met een wachtruimte waar alle autoverhuurders zitten en waar je kunt inchecken. Verder hebben ze ook kleine vliegtuigen. Rond half 1 waren we onze koffers kwijt ( eentje woog 25 kilo en de andere 26 kilo). Dus hebben we wat spullen eruit moeten halen en in een andere tas moeten stoppen. Nu is het wachten tot half 3 tot we lopend via buiten naar het vliegtuig kunnen. We hebben echt een klein vliegtuigje: rij stoelen – gangpad – rij stoelen. Er kunnen, denk ik, 20 personen meevliegen. Opstijgen, even boven het water vliegen (cook street) en dan weer landen. Het waaide behoorlijk, dus het vliegtuig ging aardig heen en weer…. Verder erg gaaf.Perry zat aan de kant waar je de Marlbourough Sounds kon zien (dat zijn de fjorden aan de bovenkant van het zuidereiland waar je met de ferry doorheen vaart). Daarna de koffers oppikken en naar buiten om een taxi te nemen om naar de binnenstad te rijden naar hetzelfde hotel in Wellington waar we al eerder waren geweest. Bij het hotel stonden we niet op de lijst….Gelukkig hadden ze toch nog een kamer voor ons. Daarna even naar de supermarkt om inkopen te doen voor de treinreis van morgen waarbij we 12 uur onderweg zijn. De taxi voor morgenochtend 6.30 uur is al besteld. Rond half 6 gegeten in het restaurant (gerechten waren al bekend). Straks even alles klaar leggen voor morgenvroeg zodat we meteen kunnen vertrekken.

Donderdag 10 maart 2011. Het was inderdaad vroeg vanmorgen. Half 6 de wekker…… We waren om 06.50 uur bij het kantoor van de Whale Watch. Daar hebben we een mooie zonsopkomst gezien. (vroeg opstaan, loont wel). Om 7 uur ingecheckt en om 07.45 uur de veiligheidsinstructie op film. Daarna in de bus naar de vessel waarmee we gingen varen. Bij de boot zat een vermomde pinguïn…. bleek het een aalscholver te zijn met zijn nek ingetrokken…….Het heeft ongeveer een uur geduurd voordat we een walvis zagen. Het eerste wat je ziet, is het uitademen van de walvis ( waterfontein) en vervolgens een stuk van de bovenkant van zijn hoofd. De rest blijft onder water. Op het moment dat de walvis gaat duiken, zie je zijn staart die op een gegeven moment omhoog komt. En dan is ie weg. En dan duurt het weer een aardig tijdje voordat de walvis boven water komt. Uiteindelijk hebben we 4 walvissen gezien. Als de crew zei dat we snel naar binnen of naar buiten moesten, dan moest je dat meteen doen. Dan konden we of lang genoeg kijken of ons snel verplaatsten als er ergens anders een walvis was gesignaleerd. De 4e walvis was heel snel weg. Ik heb z’n hoofd gezien, maar ook niet meer dan dat. Deze trip was ook weer erg gaaf. Voor de volgende tocht stond aangegeven dat er kans was op zeeziekte. Dat ben ik deze keer niet geweest, gelukkig. Toen we op het water waren, hebben we ook nog een aantal albatrossen zien vliegen. Daarna zijn we naar de sealcolony gereden. Tijdens het parkeren, zag ik al een seal op de rotsen liggen. Er lagen er nog 2 meer. Ook waren er 2 soorten meeuwen en reigers. We zijn een stukje over de rotsen gelopen, maar hebben daar geen seals meer gezien, wel andere interessante dingen zoals schelpen, zeewier ed. Vervolgens zijn we doorgereden naar de lavendeltuin. Helaas stond er bijna geen lavendel in bloei, dus kun je ze ook niet ruiken. De tuinen waren wel erg mooi. In het winkeltje kon je allerlei lavendelproducten kopen. Daar hing het luchtje wel. Toen zijn we een stuk doorgereden richting Picton. Onderweg hebben we de treinroute gezien die we eigenlijk zouden nemen. Onderweg zijn we gestopt bij een grot die je kon bezoeken. We waren om half 2 de enige bezoekers die een rondleiding kregen. Erg leuk. Dit was weer een hele andere grot met stalagtieten en stalagmieten. Daarna doorgereden naar hetzelfde vistentje van gisteren waar we weer een hele lekkere visburger hebben gegeten. Wat is het uitzicht daar toch prachtig, zicht op de baai met besneeuwde bergen. Als laatste zijn we naar het uitkijkpunt van Kaikoura gereden. Daar had je een heel mooi overzicht over de baai, het plaatsje en de zee. Het is wel fijn om 2 dagen op een plek te hebben. Zo meteen de koffer inpakken, voor de vlucht van morgen en de treinreis van zaterdag en de rest zien we vanavond wel. Vandaag 80 kilometer gereden in en rondom Kaikoura.

Woensdag 9 maart 2011. Vanmorgen lekker uitgeslapen tot 8 uur. Vannacht wat over 12 ging de mobiel af met een deuntje wat niet de wekker was. Geen idee wie het was, want het was nummer onbekend. Dus gewoon uitgedrukt en verder geslapen. Heerlijk ontbeten in het hotel (dat kon wel). We hadden wel het idee dat er al een hele invasie had ontbeten, omdat er al veel dingen op waren, maar die werden weer netjes aangevuld. Om 10 uur uitgecheckt en aangereden naar Kaikoura. Vandaag is het niet zo ver naar ons volgende slaapadres. Onderweg nog even getankt bij een benzinepomp in een klein plaatsje. De volgende benzinepomp was pas 75 kilometer verderop. Ook vandaag weer een toeristische route gereden. We hadden echt de tijd om ervan te genieten, aangezien de mensen voor ons een zondagstempo hadden en bij iedere bocht op de rem gingen staan (leken wel toeristen…). Dus af en toe een auto ingehaald, anders wordt de afstand van 47 kilometer naar Kaikoura met een gangetje van 50 kilometer per uur wel erg lang. Tegen 12 uur waren we in Kaikoura waar we eerst naar het Informatiecentrum zijn geweest, om te kijken wat er nog meer te doen is behalve walvis kijken. Rond half 1 zijn we bij een tentje gestopt vlakbij het strand waar we een visburger hebben gegeten. Toch vervelend om bij zo’n uitzicht je broodje vis te eten….. Daarna zijn we doorgereden naar de parkeerplaats bij de Sealcolony. Daar hebben we even gekeken en zijn toen teruggereden naar de plek waar ze een schaapscheerdemonstratie hielden. Was grappig, want Perry en ik waren maar met z’n tweeën voor de demonstratie. Ik heb eerst een lammetje vastgehouden en daarna een grote ram gevoerd. (lekker kwijl op je handen). Vervolgens gekeken hoe een schaap geschoren werd. Elk schaap wordt op dezelfde manier geschoren. Het record staat op iets van 800 zoveel schapen in 8 uur tijd. Per schaap kostte het 37,3 seconden om het te scheren. Daarna nog uitleg gehad over de soorten schapen die er in Nieuw Zeeland zijn en de verschillende soorten wol gezien en gevoeld. Vervolgens zijn we naar ons motel gereden waar we nu wel konden inchecken (is vanaf 14.00 uur). Na een kookprogramma te hebben gekeken, zijn we inkopen gaan doen bij New World voor het ontbijt en het eten van vandaag en morgen. Wat we ook geleerd hebben, is om meteen te kijken wat voor soorten pannen er in een motel zijn zodat je daar rekening mee kunt houden met de boodschappen. Het was heerlijk om een wandelingetje te maken naar de supermarkt. Het is hier prachtig weer, minstens 20 graden en volop zon. Zo meteen lekker eten en wat we vanavond doen, zien we nog wel. Morgen moeten we in ieder geval vroeg op, want we moeten ons om 7 uur melden bij de walvisboot. Vandaag 144 kilometer gereden.

Dinsdag 8 maart 2011. Gisteren hebben we voor het eerst eten gekookt op een gasstel en niet op een elektrische plaat. Ze doen hier bijna alles op stroom (verwarming, koken, verlichting natuurlijk). De wekker stond erg vroeg vandaag (06.30 uur), omdat we op tijd wilde aanrijden om de autowissel te doen. Rond 8 uur zijn we aangereden naar Christchurch Airport. We moesten onze Jucy auto inleveren en onze Budget auto oppikken. We hadden bedacht dat we eerst naar Budget reden, om daar mij en de koffers achter te laten en dan Perry de Jucy auto weg te laten brengen. Dat was een goed idee. Jucy auto op een Bugetparkeerplaats gezet. Je moet wat en daarna naar de uitleenbalie. Bleek dat we 2 parkeerplaatsen van onze nieuwe huurauto stonden. Erg makkelijk met het versjouwen van onze spullen. We hebben nu een grote Hyundai Imax (busje van 2010). Super de luxe allemaal, 8 zitplaatsen en veel ruimte voor de bagage. Echt grappig. Een heel groot verschil met onze Sirion waar we inderdaad 5000 kilometer mee hebben gereden. Onze eerste stop vlakbij het vliegveld van Christchurch was Antartica Place. Helaas was die gesloten tot nader order ( zoals zo veel dingen in Christchurch en omgeving). Toen zijn we maar doorgereden. Onderweg koffie gedronken in een sjieke wijngaard waar ze een proeflokaal hadden. Daarna zijn verdergereden tot we in Huruni aankwamen. Daar zat een café wat er gezellig uit zag (ook een wijngaard). In dat café zat een groep van 40-50 mensen van de binnenbowlingclub van Christchurch die een dagje uit hadden te lunchen. Gemiddelde leeftijd was minimaal 65+. Wij hebben hetzelfde gehad ( Ham&salade) als die groep ( was iets makkelijker voor de keuken), maar ook gewoon erg lekker. Vanavond is maar afwachten waar we wat gaan eten, aangezien het hotelrestaurant helemaal volgeboekt is. Vervolgens doorgereden naar Hanmer Springs. In eerste instantie het hele dorpje gehad en toen maar eens gekeken waar we moesten zijn. Bleek dat we midden in het dorpje zitten in een best chique hotel…Ach ja, wen je ook wel aan. We gaan straks even naar de Hot Springs. Eens kijken wat dat is. Ze hebben daar 12 poelen met verschillende warme temperaturen. Rond 4 uur zijn we inderdaad naar de Hot Springs geweest. Bij het hotel kwam een bus aanrijden met een hele lading mensen. Dat was de reden dat wij vanavond niet kunnen eten in het restaurant. Het bezoek aan de poelen was erg fijn. Even ontspannen in poelen van o.a. 42 graden, thermale baden met allerlei mineralen. Echt super. Na anderhalf uur geweekt te hebben, douchen en aankleden en daarna naar het café om wat te eten. Nog voordat we iets op de tafel hadden, werden we al omsingeld door een stuk of 6 mussen. Tijdens het eten bleven ze op de grond heen en weer hopsen. En nadat we klaar waren, presteerde een mus het om op mijn bord te gaan zitten en een stukje van mijn frietje af te pikken. Erg grappig. Nog voordat we het café uit waren, zat er alweer een mus op een van de borden. Ik denk dat die mus snel zijn vriendjes heeft geroepen zo van: Snel, ze zijn weg, aanvallen !!!!!. Nog even bij het informatiecentrum gekeken hoe lang het morgen rijden is naar Kaikoura en daarna teruggelopen naar ons hotel. De kilometerstand stond vandaag op 146,3 kilometer.