Auteur: perry

Woensdag 16 februari 2011. Om half 6 ’s ochtends het melodietje van Giel Beelen; begin de dag met een dansje te horen, is niet grappig, want dat betekende dat de wekker afliep. Deze ochtend moesten we voor half 8 ingechecked zijn op de Interislander, onze ferry naar het Zuidereiland. Om 10 over half 7 stonden we al in de rij om ingescheept te worden. De ferry vertrok om half 9 richting het Zuidereiland. Eerst een stukje langs Wellington gevaren, daarna de Cook straat over en vervolgens door de Marlbourgh Sound ( allemaal bergen en eilandjes in het water). Boven op dek 10 waaide het stevig, maar het uitzicht was erg mooi. Rond 12 uur waren we van de ferry af en konden we aanrijden naar ons B&B adres in Collingwood. Onderweg weer hele andere landschappen gezien als op het Noorder Eiland. Hier heb je vooral wijngaarden, maar ook weer bergen waar je omheen rijd van beneden naar boven en weer terug via hele bochtige wegen. Hierdoor krijg je wel supergave uitzichten. Mooi helder water met verschillende kleuren blauw in de baaien waar je langskomt. Onderweg op verschillende plaatsen gestopt om wat te eten, te drinken, plaspauze te houden en te genieten van de uitzichten. We waren vandaag om kwart over 5 bij ons B&B adres. We waren het bordje 2x voorbij gereden…. en daarna moesten we een hele steile inrit omhoog. Tja..We werden ontvangen door een Nederlands stel wat hier al 26 jaar woont. Nadat we onze spullen uitgeladen hadden en even wat hadden gekletst, zijn we naar de Mussle Inn gereden om te gaan eten. 3 keer raden wat er op het menu stond. Juist groenlip mosselen. Errug lekker !!! Ook de andere gerechten waren lekker. De Mussle Inn is een beroemde eettent vanwege de groeplipmosselen. In totaal hebben we vandaag 265 kilometer gereden.

Dinsdag 15 februari 2011. Deze ochtend hebben we heerlijk uitgeslapen. Pas om 8 uur opgestaan, daarna gedoucht en in het restaurant ontbeten. Vervolgens op ons gemak via een stadswandeling naar het museum van Wellington gelopen, Te Papa. Het is onvoorstelbaar, maar je hoeft voor dit enorme museum geen entree te betalen. Je kunt wel een vrije gift geven om het zo te houden. Het museum is verdeeld in een aantal onderwerpen: Maori’s, het ontstaan van Nieuw Zeeland (vulkanisme, flora en fauna), kunstwerken, de migratie van allerlei bevolkingsgroepen. Op een aantal plekken hebben ze films die je kunt bekijken of allerlei foto’s en modellen. We hebben zelfs in een huisje gestaan waarin je de gevolgen van een aardbeving kon zien en voelen. Heel apart. Je kunt in het museum echt een hele dag verblijven. Buiten heb je nog een aangelegd stukje bos waar je door heen kunt lopen. En als je buiten op het terras staat, heb je een mooi uitzicht over de haven, waarvan wij morgen vertrekken naar het Zuidereiland. Het is vanaf het hotel een rechte weg naar de haven, ongeveer 10 minuutjes rijden. We moeten morgen om 07.25 uur inchecken op de boot, dus dat wordt vroeg op. Morgen moeten we nog een heel stuk rijden voor we bij ons B&B adres zijn in Collingwood, dus kan het zijn dat de blog nog niet bijgewerkt kan worden. Doen we zsm.

Maandag 14 februari 2011. Om warm (heet) water te krijgen voor het douchen, moest er eerst een aggregaat aangezet worden. Op het eiland hebben ze namelijk verder geen stroom en maken ze ook gebruik van het opgevangen regenwater. Na een heerlijk “cooked” en serial breakfast, hebben we onze spullen gepakt en werden we weer opgepikt door de boot om ons naar het vaste land te brengen. Amo en Terry hebben ons uitgezwaaid. We hebben nog nooit zoveel op het water gezeten als in deze 2 weken. Overmorgen steken we de Cookstreet over met de ferry naar het Zuidereiland en hebben we nog 2 boottochten. Bij het wegrijden vanuit Kapiti Island begon het te regenen. Toen we in Wellington aankwamen, hadden we ons Trinity Hotel eigenlijk zo gevonden. We hebben in totaal 60 kilometer gereden vandaag. Je moet hier in de stad wel de hellingproef goed kunnen uitvoeren, want het is hier zo steil. Soms niet grappig meer… We konden om 12 uur al inchecken en alle bagage in de kamer zetten. Dat was heel fijn. We hadden de auto al in een parkeergarage gezet, omdat we normaal gesproken pas om 2 uur in de kamer kunnen. Dus dat was al snel opgelost. Daarna zijn de stad ingelopen op zoek naar de Cable Car om naar het hoogste punt van Wellington te komen. De Cable Car is een rood rijtuig wat omhoog wordt getrokken door een kabel. Bovenaan heb je een goed uitzicht over de stad. Ook is er een museumpje waarin alles wordt uitgelegd over de Cable Car. Toen we weer buiten kwamen, begon het weer te regenen. Dat was wel jammer, want nu zijn we in de regen door de Botanische tuin gelopen (die overigens wel erg mooi is). Verder zijn we door de lange winkelstraat heen gewandeld terug naar ons hotel. Daar hebben we in het restaurant gegeten en zijn weer naar boven gegaan om de site bij te werken. Morgen gaan we naar het Te Papa museum. Dit is een museum waar alles over Nieuw Zeeland te vinden is. Ben benieuwd.

Om half 10 zaten we startklaar voor onze kiwiwandeling. Onze gids, Terry, vertelde ons het een en ander over de little spotted kiwi die op het eiland leeft. Er zijn 1200 tot 1400 kiwi’s op het eiland. Je kunt ze in ieder geval horen roepen, of je ze ziet is een verrassing omdat kiwi’s nachtdieren zijn en ze zich niet op bestelling laten zien. Gewapend met een gewone zaklamp en een infrarood zaklamp zijn we op pad gegaan. Onderweg hebben we de kiwi’s elkaar horen roepen, de ene keer het mannetje, de andere keer het vrouwtje. Door heel stil te zijn, kun je de kiwi’s misschien zien. Zoek het juiste plaatje van de echte kiwi:

Antwoord: foto 1 (een echte kiwi bij infrarood licht, alleen een foto maken lukt niet), foto 2 (een foto gemaakt van een gemaakte foto hangend in het huisje), foto 3 ons nieuwe kiwivriendje)
Wij hebben het geluk gehad om een kiwi 3x te kunnen bekijken. Zo gaaf en zo bijzonder, dat is niet uit te leggen. Onze kiwigids was ook helemaal in zijn nopjes dat we de kiwi zo goed hebben kunnen bekijken.

Zondag 13 februari 2011. Vandaag weer een mooie lange route in het verschiet. We gaan vandaag naar Kapiti Island, een heel bijzonder stuk natuur in Nieuw Zeeland. We moeten alleen nog wel 285,9 kilometer rijden vanaf Tongariro National Park. Onderweg weer prachtige dingen gezien, veel bomen, bochtige wegen, een waterval (Rauwaka Falls).We waren om half 9 aangereden en rond half 1 waren we in Paraparamaru (je raakt inmiddels gewend aan die aparte plaatsnamen). We zijn eerst wezen kijken waar we op de boot moesten richting het eiland. Op het strand was van alles te zien; zeilende kinderen, vissers, boten die in en uit het water werden gehaald, rondvliegende meeuwen, kanoers. Daarna zijn we wat gaan eten (de tosti en de burger waren het niet helemaal…) en weer teruggegaan. Er was nog steeds niemand waarvan wij dachten dat die ons naar het eiland ging brengen. Uiteindelijk was er nog een echtpaar ( ook Nederlanders uit Wijchen) dat ook een trip naar Kapiti Island geboekt had. Om half 3 kwam de kapitein aan samen met de kok om ons met de boot naar het eiland te brengen. We waren dus maar met zijn vieren, dat was echt gaaf. Nadat we ongeveer 6 km gevaren hadden, waren we op het eiland. Daar werden we ontvangen door Amo, die ons onderweg naar het hoofdverblijf wat vertelde over het eiland. Een klein gedeelte is prive-eigendom van de familie die daar woont (Maori’s), de rest is van de overheid. Op het stuk waar wij waren, mogen per dag maar 18 personen overnachten en aanwezig zijn. Heel bijzonder. Wij hebben in een huisje zonder elektra geslapen. Na het welkomstpraatje bij de koffie zijn Perry en ik een stukje gaan wandelen op het noordelijke gedeelte van het eiland. Het was die middag 28 graden en zeer zonnig. De wandeling was eigenlijk 20 minuten naar het uitkijkpunt, maar wij hebben er 1,5 uur over gedaan om heen en terug te komen. Onderweg hoor en zie je van alles en moet je natuurlijk even blijven staan om rustig te bekijken wat er voor moois in de struiken zit of voorbij komt vliegen. We hebben van alles gezien; lepelaar, arend, meeuwen, weka’s (bruine loopvogels), kaka’s (bruine vliegende vogels met kromme snavel), bellbirds, kakariki (groene parkiet/papagaaiachtige), kleine hele nieuwsgierige vogeltjes, pakahe (gekleurde loopvogel waar er nog maar 214 op de wereld zijn). Om 7 uur was het tijd voor het diner. Als voorgerecht hadden we olijven, kaasjes, crackers. Als 2e voorgerecht een echt Nieuw Zeelandse lekkernij, poua (’s ochtends ter plaatse gevangen in de baai). De schelp waarin dit beestje zit, wordt gebruikt om sieraden ed van te maken. Als hoofdgerecht hadden we witte rijst met zeeforel, boontjes en zoete mais. Errug lekker. En dan was er nog een toetje: vers fruit met yoghurt of ijs.

Zaterdag 12 februari 2011. Nadat we eerst foto’s hebben genomen van het (mooie) uitzicht bij Lake Taupo zijn we op pad gegaan. We hadden vandaag een hele mooie route langs Lake Taupo richting Whakapapa (Tongariro National Park). Onderweg even getankt langs de weg ( moet ook gebeuren, anders komen we niet ver). Onze eerste stopplaats was bij Lake Rotopounamu. Hier hebben we een wandeling gemaakt van ongeveer 1 uurtje berg op en af naar een verstopt meer tussen de bomen. Erg mooi en super rustig. Dat valt wel op, je kunt hier op heel veel plaatsen gewoon alleen zijn zonder dat er andere mensen zijn. Heerlijk!. Daarna zijn we doorgereden naar Raurimu waar een maquette stond van een spoorwegspiraal. Deze spoorrails zijn ook echt aangelegd op een verval van 200 meter. Vervolgens geluncht in het “Spiralcafe” (ik had gevulde vissoep, erg lekker en Perry BaconLettuceTomato (BLT) op een broodje). Toen weer aangereden naar het Tongariro National Park. Onderweg een aantal wielrenners gezien die een fietswedstrijd hadden (petje af voor ze, want het is hier niet bepaald vlak). We wisten eigenlijk niet waar onze slaapplaats was vanavond, maar toen we naar het Visitors centre van Whakapapa reden, zagen we de naam van ons resort staan. Alleen we waren een uur te vroeg ( kunt pas om 14.00 uur inchecken). No problem, we gingen sightseeing doen. Wat is het hier mooi ! In de zomer in hét skigebied zijn zonder sneeuw. Het uitzicht is prachtig. We weten alleen niet hoe hoog we zaten. (we zaten aan het einde van de Bruceroad op de vulkaan Mt. Ruapethu). In dit gebied zijn ook scènes opgenomen voor Lord of the rings (Mordor). Rond 3 uur zijn we teruggegaan naar ons resort, nu mochten we er wel in. Spullen uit de auto uitgeladen en alvast spullen gepakt voor morgen als we naar Kapiti Island gaan.

Vandaag hebben we een mooie zonnige dag gehad. De kilometerteller geeft voor vandaag 146,4 km aan. Zo meteen weer even foto’s uitzoeken en uploaden en om 18.00 uur eten in het restaurant hier. We hebben inmiddels lang getafeld (Perry z’n sirlon steak was well done in plaats van medium, dus kreeg ie een nieuwe, maar toen had ik mijn zalm al op) Als we in Wellington zijn, zullen we pas weer onze blog kunnen bijwerken, want we denken dat we geen internet op Kapiti Island zullen hebben.

Oh ja, voor ik het vergeet, we hebben weer een filmpje online gezet, nu van een haka waarvan we ook al wat foto’s hebben laten zien. Duurt nu maar iets langer dan 4 minuten. Staat bij het bericht Maori en geisers.

Het is vandaag vrijdag 11 februari. Tijd om weer verder te gaan. Voor vandaag staat er een route van Rotorua naar Taupo op het programma. Rond kwart over 8 vertrekken we. Als uitstapje hebben we voor het Wai-o-tapu park gekozen. Dit is een thermisch wonderland (kokende poelen, gekleurd water, bijzondere landschappen). Je kunt daar 3 aan elkaar gekoppelde wandelingen doen die samen 75 minuten duren ( ja, als je hard loopt en nergens van geniet). Wij hebben er ongeveer 3 uur overgedaan…. Op het laatst hebben we wat regen gehad. Na de lunch nog wat ansichtkaarten geschreven en op de post gedaan. Vervolgens weer verder gereden totdat we het bord “Huka Falls” tegenkwamen. Natuurlijk even wezen kijken hoe heel veel water zich door een smalle doorgang propt. Daarna hebben we ingecheckt bij ons motel met uitzicht op de bergen bij Lake Taupo. De bergen verdwijnen af en toe door de mist en de regen, maar komen ook weer tevoorschijn. Vervolgens weer even boodschappen gedaan en wat leuke hebbedingen gekocht (moeten ruimte maken in de koffers denk ik…..) Nu een paar dingen tegelijk aan het doen ( eten koken, verslag maken, foto’s uitzoeken) zodat we straks weer helemaal up-to-date zijn. Vandaag stond de kilometerteller op 100,9 gereden kilometers. Het is overigens erg leuk om jullie reacties te lezen op onze blog. Soms duurt het wat langer voordat we weer wat nieuws op de blog kunnen zetten, omdat het in orde maken van de foto’s soms lang duurt (en soms hebben we geen internet).

Donderdag 10 februari hebben we gekozen om naar Te Puia in Rotorua te gaan. (6,9 kilometer op en neer) Dit is een Maori cultureel centrum waar de wereldberoemde geiser Pohutu is. Dit centrum ligt heel dicht bij onze slaapplaats, het Union Victoria Motel. Eerst stonden we aan de verkeerde kant van Te Puia (we stonden bij Whakarewarewa Thermal reserve), daarna zijn we naar de goede ingang gereden. Bij aankomst werden er bussen Japanners losgelaten om even snel een foto te maken van de spuitende geisers om vervolgens weer in de bus te stappen op weg naar het volgende. Wat is het dan heerlijk dat je de tijd aan jezelf hebt en kunt doen en laten waar je zin in hebt. Bij de geiser hangt ook een beetje een zwavellucht ( als je de lucht van White Island hebt geroken, stelt die zwavellucht ook niet zo heel veel meer voor). We hebben op ons gemak het hele park doorgewandeld; traditioneel houtsnij- en vlechtwerk gezien, spuitende geisers, blubbende modderpoelen, 2 echte kiwidieren (die zijn nog best groot die loopvogels) gekleurde meertjes, maorihuizen. We zijn begonnen met een maori gids die ons eerst de lange naam van het dorpje heeft leren uitspreken (Whakarewarewa en nog een aantal letters), maar dit wordt afgekort tot Whaka. Rond half 3 terug naar het Motel om de foto’s alvast te bekijken en verslag te doen. Vanavond gaan we naar een culturele voorstelling met hangi (eten bereidt op traditionele wijze in een aarden oven, vlees en groenten worden gaargestoomd op hete stenen). Daar zijn we inmiddels van terug en dat was ook erg gaaf. Je wordt met z’n 180-en ontvangen in een tent van de familie Mithai en er wordt gekeken hoeveel landen er aanwezig zijn (bij ons 19). Daarna wordt er een Chief uitgekozen die onze “trible” vertegenwoordigd bij de welkomstceremonie. Eerst loop je een stukje door het bos waarna je stopt bij een beek. Op die beek komt een boot met krijgers heen en weer gevaren. Vervolgens ga je naar een ruimte waar de voorstelling plaats vind (zang, dans, muziek, uitleg over de cultuur en de tatoeages ed). Erg mooi om te zien. Ook wordt de Haka gedaan ( is alleen een oorlogsdans op het moment dat er strijd is, bv rugbywedstrijd, anders is het een goed training omdat het met veel kracht wordt uitgevoerd). Bij terugkomst in de tent kun je aanschuiven voor de hangi (eten). Dat was ook erg lekker. Tot slot nog een wandeling in het donkere bos met uitleg over de boomsoorten, de helderste waterpoel en de gloeiwormen. Daarna weer teruggebracht in een busje naar het motel.

Spannende dag vandaag: met de boot naar White Islands (vulkaaneiland). Na een ontbijtje richting de boot. Jonge jonge wat kun je toch zeeziek worden van de gekke golven. Ik wist niet dat je je zo beroerd kon voelen. Maar voor een unieke ervaring moet je wel wat overhebben……. Tijdens het varen, kwamen er in een keer een aantal dolfijnen voorbij zwemmen en springen. Erg gaaf !. Eerst met de boot naar het eiland en dan vanaf de boot met een rubberboot naar de “steiger”. Voorzien van gasmasker en gele helm maak je een rondgang over het nog werkende vulkaaneiland. Onderweg zie je de sissende krater, kokend water, springende modder (ja, je wordt zelf aangevallen als je even niet oplet) gekleurd water en gele zwavel (die ruik je ook). Ook zie je restanten van de zwavelfabriek die op het eiland staat. Bij terugkomst op de boot een (lichte) lunch en dan weer met volle kracht over de zee terug naar Whakatane. Bij de toegang naar zee staat “Lady Wanaka”, de beschermvrouwe voor de vaarders. Nadat we weer terug waren op de steiger, zijn we doorgereden naar Rotorua waar we 2 dagen zullen blijven. Weer even naar de Countdown geweest om boodschappen te doen voor het avondeten. Ook ons eerste wasje gewassen in de Laundry. Ondertussen gedoucht, want je bent zelf net een wandelde lucifer als je van White Island afkomt. Zo nog even de site bijwerken en dan is het mooi geweest voor vandaag. Onze rit van Whakatane naar Rotorua was 89,4 kilometer.

De foto’s van White Island zelf staan onder de pagina White Island.

Nadat we alles opgeruimd en ingepakt hadden, zijn we rond kwart over 9 vertrokken naar onze volgende slaapplaats Whakatane. Het was 21 graden en (zwaar) bewolkt. Onderweg zijn we veel wegwerkzaamheden tegen gekomen. Onvoorstelbaar hoeveel oranje/witte pionnen ze hier hebben. In Nieuw Zeeland hebben ze veel regen gehad waardoor er grondverschuivingen hebben plaatsgevonden. Deze grondverschuivingen komen op de rijbanen terecht waar ze overlast geven voor het verkeer. Onze eerste stop was bij een vogeltuin in Katikati. Daar liepen pauwen, eenden, ganzen, kuikentjes en nog meer gevogelte los in een mooie aangelegde tuin met bloemen, planten en struiken. Hier hebben we ook gelijk iets gegeten als lunch. Tegen 2 uur zijn we verder gereden naar Te Puke naar Kiwi 360 waar we in een leuk kiwiwagentje een rondrit hebben gemaakt door de boomgaard waar kiwi’s, citroenen, sinaasappels groeien. Daar hebben we ook uitleg gekregen over hoe de kiwi’s gekweekt en verwerkt worden. Bij terugkomst hebben we nog een klein stukje van een optreden gezien van een aantal maori’s. Tijdens onze autorit weer veel mooie landschappen voorbij zien komen en werd het weer steeds mooier en warmer. Vervolgens zijn we doorgereden naar Whakatane waar we ingecheckt hebben bij het White Island Rendezvous Motel. Daar hebben we onze hangi en cultural performance in Rotorua een dag verzet, omdat we morgen anders te weinig tijd hebben om de tocht naar White Island te doen, naar Rotorua te rijden en op tijd te zijn voor de pendelbus naar het optreden. Dus ook morgen No stress.. Rond 6 uur zijn we naar The Warf Shed gegaan om te eten. Daar hebben we gruwelijk lekker gegeten (oesters, mosselen, zalm, witvis, schelpdieren, garnalen ed). Nog een klein wandelingetje over de steiger gemaakt om naar onze boot voor morgen te kijken en daarna terug naar het motel. We hebben vandaag 263,3 kilometer gereden.