Auteur: perry

Vrijdag 25 februari 2011. Vanochtend lekker rustig aangedaan. Gedoucht, ontbeten en de spullen ingepakt. Toen we buiten kwamen, zat er op de buitenmuur van de kamer een heel groot beest. Geen idee wat het was, maar wel mooi om te zien. Daarna getankt en op weg via de toeristische route van Wanaka naar Te Anau. Deze weg was 70 kilometer lang en voerde tussen de bergen door. Erg mooie omgeving. Op een gegeven moment reden we in de wolken ( het was in een keer mistig). Er werd ook gewaarschuwd dat je even de remmen moest testen, omdat je een aantal haarspeldbochten kreeg naar beneden toe… Ook zijn we vandaag bij de Bungy Jump bridge wezen kijken. De brug waarvan voor de eerste keer de “Bungy Jump” is gedaan. Ja kijken, want dat zou ik voor geen goud willen doen. Alleen al dat staan op dat plankje……. Nee, niks voor mij. Daarna zijn we weer verder gereden. Vandaag ook weer langs een ontzettend mooi blauw meer. Het weer was vandaag ook goed. Af en toe zelfs warm met flinke zon. Onderweg gestopt in Kingston ( aan het eind van het meer) waar een trein zou zijn waar je een ritje van 75 minuten mee kon maken volgens het info boekje. Helaas, de trein was er nog wel, maar reed niet meer. Het spoor was al begroeid en de wagons waren al aan het vervallen. Erg jammer. Ze hadden nog wel een stationnetje waar je kon lunchen. Dat hebben we dan ook gedaan. En dat was errug lekker. Vervolgens zijn we doorgereden naar Te Anau waar we rond 3 uur waren. Ingecheckt in ons 4 sterren hotel en de spullen uitgepakt. Daarna zijn we naar het Visitors centre gelopen om onze trip naar de glow worms te boeken voor morgenavond. Daarna een rondje centrum gedaan om te kijken waar we de mogelijkheid hebben om te internetten, want in het hotel moeten we onze creditkaart gegevens gebruiken en dat willen we niet. Gelukkig zijn er meer plaatsen waar we kunnen internetten dus dat gaan we morgen even regelen (vandaar vandaag geen berichtje). Ook nog even inkopen gedaan voor het ontbijt bij de supermarkt en daarna naar de Italiaan om te gaan eten. Pizza en pasta. Morgen hebben we een rustig dagje. We hebben vandaag 254,1 kilometer gereden.

Voor ik het vergeet, we hebben bij de dag van Wanaka twee filmpjes toegevoegd, dus als je zin en tijd hebt kun je deze ook nog bekijken.

Donderdag 24 februari 2011. De dag begon vroeg voor ons. Half 7 de wekker om er voor te zorgen dat we op tijd bij de balie voor de helicoptervlucht zouden zijn. De zon scheen en de we zagen de sneeuw op de berg liggen → heel goed teken. Na één broodje als ontbijt (meer paste er niet in, vanwege de zenuwen, want het is toch erg spannend) zijn we gegaan. En we kregen een YES !!. Na uitleg over de veiligheidsinstructies konden we vertrekken. Zooooooooooooooooooooooooooooooo gaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaafff.
Anders kan ik het niet omschrijven. Een vlucht van 40 minuten over allebei de gletsjers en de Nieuw Zeelandse Alpen met Mount Cook. Onderweg ook stukken ijs van de gletsjer zien liggen in het water. Dit zijn stukken die afgebroken zijn door de aardbeving in Christchurch. Ook hadden we een sneeuwlanding bovenop de gletsjers. Blauwe lucht met wat witte wolkjes en een stralend zonnetje. Onbeschrijfbaar !!!!. Dit is wel zo super gaaf. Echt helemaal in de wolken. Tegen 10 uur zijn we aangereden naar Wanaka. Onderweg afwisselend weer gehad, regen en motregen, maar ook weer droog. We hadden vandaag een mooie route met een aantal bezienswaardigheden (o.a. Watervallen). Onderweg nog even gestopt om te lunchen. Voordat we in Wanaka aankwamen, zijn we langs 2 meren gekomen met erg blauw water. Heel apart om te zien hoe blauw water kan zijn. In Wanaka zelf heb je “Puzzling world”. Dit bestaat uit een labyrinth met 4 gekleurde torens die je moet vinden. In 3 kwartier hadden we ze gevonden en waren we bij de uitgang. Erg grappig, want er zaten ook trappen in waar je overheen moest om in een ander gedeelte te komen. Verder hadden ze ook 4 kamers met een bijzonder thema: hologrammen, gezichten die je volgen, illusie van groot en klein en een scheve kamer. Heel bijzonder om te ervaren. Nog even wat gedronken in de bar en daarna gegeten in het restaurant van het hotel. Ik heb zelfs een juryrapport ingevuld voor mijn lamsgerecht, omdat het restaurant meedoet met een wedstrijd welk restaurant het beste lamsgerecht serveert. Die van mij was heel erg lekker. Perry had lekkere spareribs besteld. En als toetje hadden we allebei iets van chocola… (als we terug zijn, gaan we wel weer in het gareel). Het heeft even geduurd om de foto’s uit te zoeken ( het zijn er maar een paar honderd haha). Vandaag 295 kilometer gereden met ons superautootje. Vliegkilometers geen enkel idee.

Woensdag 23 februari 2011. Wat een dag gisteren. ’s nachts om 00.00 uur een felicitatie sms van mijn zusje Heidi en de family. Erg leuk. En ’s ochtends om 07.45 uur een felicitatie telefoontje van mijn schoonzusje Corine en de family. Ook super. En natuurlijk al felicitaties op de mail en de blog. Heel erg leuk om jullie reacties te lezen. Aparte verjaardag zo. En dan de aardbeving in Christchurch natuurlijk. Erg heftig. We hebben contact gehad met het reisbureau en gaan van de week kijken of we iets aan ons reisschema moeten gaan veranderen, aangezien we over iets minder dan 2 weken naar Christchurch (zouden) gaan. Op het moment zitten we aan de andere kant van de bergketen aan de westkust. Vandaag hebben we eerst uitgeslapen, aangezien we pas om 9.45 uur ons moesten melden voor onze helicoptervlucht over de gletsjers. Helaas er werd niet gevlogen,omdat het ontzettend bewolkt was (je kon de gletsjer niet eens zien….). Poging 2 om 14.00 uur. Ondertussen naar het Wildlife centre waar ze de “rowi” kiwi hebben. Dit is een soort waarvan er maar 400 zijn en in het bos bij Franz Jozef leven. De kiwi heeft hier veel (buitenlandse) vijanden die de eieren opeten en de leefomgeving vernielen. Daarom worden de eieren uit het wild opgespoord en in dit centrum uitgebroed en als de kiwi’s groot en sterk genoeg zijn weer terug gezet in het wild (voorzien van zender, zodat ze gevolgd kunnen worden). In het wildlife entre zaten 3 kiwi’s die je kon bekijken in het schemerdonker, want het zijn nachtdieren. Als je heel stil bent en goed luistert, kun je ze horen “sniffen”, ze zijn dan eten aan het zoeken in de bodem met hun lange snavel. Het is erg leuk om naar ze te kijken. Ook hier mocht je geen foto’s maken. Het allergaafste is natuurlijk dat we de kiwi in het echt hebben gezien op Kapiti Island. Bij het wildlife centre hadden ze ook een gedeelte ingericht wat over de gletsjer ging, ook erg interessant. Nadat we wat gedronken hadden, zijn we terug gegaan naar ons motel. Daar een tijdje gezeten en toen weer terug voor de helicoptervlucht. Helaas, ook de 2e poging werd het niet. Nog maar een keer verzetten. Nu om 5 uur weer een poging. Ondertussen zijn we, via een mooie, slingerde, groene weg naar de andere gletsjer gereden, de Fox Glacier. Daar hebben we op een uitkijkpunt gestaan en een stukje gewandeld. Vervolgens zijn we weer teruggereden naar Franz Jozef waar we boodschappen hebben gedaan. Daarna, je raad het al, weer naar de balie voor de helicoptervlucht. Normaal is het 3x = scheepsrecht, maar dit keer niet. Morgenochtend om 8.30 uur laatste poging om de gletsjers hier van bovenaf te zien. En mocht dat niet lukken, dan gaan we kijken of we, als we bij Mount Cook zijn, een nieuwe vlucht kunnen boeken. We hebben vandaag boven de bergen laaghangende bewolking en aan de andere kant stukjes blauwe lucht met witte wolken….Voor de rest van de avond lekker rustig aan. Het eten was erg lekker gister. Je krijgt hier zoveel bij je voor- en hoofdgerecht dat er geen toetje meer inpast. Eergister zijn we in Hokitika ook nog naar de glowworms wezen kijken. Je kon ze het beste zien op een natte avond ( nou dat was het inderdaad. Het heeft die avond vanaf 7 uur tot en met de volgende ochtend heel veel geregend). Morgen lange rit voor de boeg. We gaan dan naar Wanaka toe
(bijna 300 km rijden).

Priscilla van harte gefeliciteerd met jouw verjaardag.

Alle scouts en leiding.

Dinsdag 22 Februari. Allereerst moet ik vermelden dat wij totaal geen last hebben van de aardbeving welke vanmiddag lokale tijd Christchurch heeft plaats gevonden. Verder gaan we morgen wel kijken of wij nog wel naar Christchurch gaan, dit staat gepland voor over 2 weken. Hiervan houden we jullie ook van op de hoogte.

Vandaag in Hokitika eerst gaan kijken naar het Jade centrum, hier kun je zien hoe ze Jade bewerken en welke soorten er allemaal zijn. Hierna zijn we naar Hokitika Gorge gegaan. Dit zou een mooie turqoise gekleurde rivier moeten zijn, maar aangezien het hier gisteravond is begonnen met regenen en het vanmorgen ergens pas weer is opgehouden met regenen, komt er meer water via de bergen naar beneden dus nu was het water meer modderig grijs. De normale kleur is omdat het normaal gesproken smeltwater is.
Daarna de auto vol getankt en richting Franz Josef gletsjer gereden. Zeer veel regen gehad onderweg, maar als het ff niet regent en je ziet die bergen in de wolken dan heeft dat toch ook wel wat. Eenmaal aangekomen in Franz Josef eerst naar ons Motel gegaan, TV aangezet (want toen hebben we pas gehoord dat er een aardbeving was geweest) en daarna toch naar de gletsjer gegaan. Is wel mooi om dat zo te zien, ik heb foto’s kunnen nemen maar Priscilla had nog willen gaan filmen maar de video camera lag nog in de auto. Maar dat komt morgen helemaal goed want als alles goed gaat mogen we morgen vroeg met de heli naar boven.
Dat was het weer voor vandaag, nog ff kijken welke foto’s we vandaag uploaden en daarna lekker gaan uiteten (Priscilla trakteert)

Maandag 21 februari 2011. Om 8 uur ging de wekker vandaag. Een keertje uitslapen moet kunnen. Nadat we alles weer ingepakt hadden, zijn we rond half 10 vertrokken. Onze eerste stop was het steenkoolmijn museum in Westport zelf. Daar hadden ze een film over het werk in de bossen (rooien van bomen en vervoeren ervan via de rails) en de winning en het vervoer van steenkool. Je zag ook het terrein van de Denniston Incline waar wij zijn geweest. Verder hadden ze ook een heleboel oude voorwerpen, van fotocamera’s tot andere gebruiksdingen. Rond kwart over 11 zijn we verder gereden naar Punakaiki (je raakt gewend aan de plaatsnamen hier, gewoon op zijn Hollands uitspreken dan komt het helemaal goed). Hier heb je de Pancake Rocks ( gelaagde rotsen, net pannenkoeken op elkaar). Heel apart om te zien. In deze plaats hebben we nog even wat gedronken en erg zoet gebak gegeten (carrot cake en peacan pie). Je blijft je verbazen over de verkeersborden. Vandaag werd je op de kustroute gewaarschuwd voor pinguïns en voor slakken….. Hier is het ook gebruikelijk wanneer je een langzamere automobilist bent, je aan de kant gaat voor het verkeer wat achter je zit. Alleen niet iedereen heeft dat door (andere huurauto’s bijvoorbeeld). Verder zie je hier de brievenbussen met bosjes bij elkaar staan aan de kant van de weg (je zou de post hier aan huis moeten bezorgen…..dan ben je helemaal een tijdje zoet). Ook als je hier in een plaats komt, zijn alle straten recht met een aantal vrijstaande bungalows. Gelaagde bouw kennen ze hier nauwelijks, maar ja hier heb je ook de ruimte. In een land wat 8x zo groot is dan Nederland en 4x minder inwoners heeft, kan dat ook makkelijk. Verder zijn de huizen hier voornamelijk van hout, die je ook nog eens kunt verplaatsen. Als je ergens een stuk land koopt en je wil je huis meenemen, dan kan dat gewoon. Maar even terug naar onze route. Vanuit Punakaiki zijn we doorgereden naar Shantytown. Dit is een nagebouwd goudmijn stadje, waar je ook een ritje kunt maken met de stoomtrein naar een zaagmolen waar de grote boomstammen werden verwerkt. Erg leuk. Verder staan er allemaal gebouwtjes van die tijd. Je kunt een poging wagen om zelf goud te vinden en je kunt je zelfs in de kleding van toen laten fotograferen. Rond half 5 zijn we naar Hokitika gereden, onze slaapplaats voor vanavond. De treinrails kom je hier ook overal tegen. Op een brug waar maar 1 rijbaan is en zelfs over een rotonde heen, heel apert. Ook hier konden we zelf koken, dus hup weer naar de New World boodschappen doen voor het avondeten. Over het algemeen hebben alle accommodaties waar wij slapen dezelfde indeling en mogelijkheden. De een wat luxer en uitgebreider dan de ander, maar je kunt overal goed verblijven. De dag is vandaag zonnig begonnen, maar is bewolkt geworden. Niet zo erg, want het was 20 graden vandaag. Vandaag zouden we volgens de weerberichten heel slecht weer hebben (tja we zitten aan de westkust, dan kun je dat hebben…..), maar tot nu toe is daar niets van te merken. Het heeft net wat gemiezerd, wie weet. We zien wel wat voor weer het wordt, dat is het enige wat je niet kunt regelen. (en de rest wat we tot nu toe geregeld hebben en gedaan hebben, was supergaaf). En dan te bedenken dat we morgen nog maar op de helft van onze vakantie zitten. Dat betekent dat we nog 3 weken leuke dingen gaan doen en veel gaan zien. Verder is het wel grappig dat wij er al een dag op hebben zitten, voordat de dag bij jullie begint. Vandaag hebben we 148,7 kilometer gereden. Morgen gaan we naar de gletsjer Frans Jozef.

Zondag 20 februari 2011. Na een lekker ontbijtje hebben we nog even 2 filmpjes op de blog gezet. Daarna zijn we aangereden naar Westport. We hebben de binnendoorweg genomen. Dat was erg mooi. Het landschap verandert hier continu. Dan heb je weer heel veel bomen, dan is het weer wat droger enz. Vandaag hadden we ook 2 “one lane bridge” met verkeerslichten. Die hebben we nog niet gehad. Dit zijn bruggen waar maar 1 auto per keer overheen kan. Normaal staan er alleen verkeersborden bij, maar nu ook verkeerslichten omdat je het tegemoetkomend verkeer niet kunt zien. Verder hebben ze hier ook een scala aan verkeersborden; voor elke soort bocht hebben ze een eigen verkeersbord ( en je hebt veel verschillende soort bochten; haaks om, kronkel links om, kronkel rechtsom en allerlei variaties hiervan) en voor waar je nog meer je moet oppassen (koeien, kiwi’s paarden, fietsers, wandelaars, omvallende vrachtwagens). Onderweg nog een touwbrug gezien over een rivier, maar daar zijn we maar niet overheen gelopen….Rond half 2 hebben we ingecheckt bij ons motel. Daarna even naar de New World lunch gehaald en doorgereden naar Denniston. Daar hebben we tussen de overblijfselen van een steenkoolmijn dorpje gewandeld. Het was nog best warm en zonnig vandaag. Vervolgens zijn we naar Cape Foulwind gereden waar een zeehondenkolonie woont. Daar hebben we staan genieten van veel kleine seals (seadogs…je vergist je weleens in het Engels) op de rotsen en al zwemmend en spelend in het peuterbadje. Bij de parkeerplaats stond een ijscokraam, dus daar hebben we even pauze gehouden met een tiptop ijsje, erg lekker. Dat vond een brutale bruine weka ook die zelfs Perry zijn tenen en knie aanzag voor wat lekkers. Daar moest even in gepikt worden vond de weka (en Perry vond alleen maar dat ie een foto moest maken van de weka….). De hele vakantie zien we heel veel roofvogels vliegen. Het lukt maar niet om er een goede foto van te maken. De foto’s tot nu toe zijn of te ver weg, of niet scherp, of andere dingen zijn scherp…..Dat is nog een uitdaging voor de komende tijd. Toen was het tijd om boodschappen te gaan doen voor het avondeten en het ontbijt. Perry is nu bezig om wat lekkers te maken. Na het eten weer de foto’s uitzoeken en bewerken zodat ze weer op de blog kunnen. Ook hebben we een filmpje van de zeehonden toegevoegd, duurt bijna 9 minuten. We hebben 333,8 kilometer gereden vandaag.

Zaterdag 19 februari 2011. Vanmorgen werden we gewekt door het geroep van de ganzen die hier op het terrein rondstruinen. Weer een iets anders dan vogelgeluiden, en ja ook hier zitten de “krekels”volop. Alleen in de winter hoor je ze niet, maar dan zijn er weer andere dieren die van zich laten horen. Vandaag begonnen met een ontbijtbuffetje, erg lekker. Als je ’s morgens goed ontbijt kun je er wel een paar uur tegen. Dat was wel handig voor vandaag, omdat we gisteren hebben besloten om vandaag met de watertaxi te gaan om zo de kuststrook van het Abel Tasman Park te ontdekken. We werden om 10 uur opgepikt door een busje en afgezet bij het meetingpoint voor de watertaxi. We waren vandaag de enige 2 personen die een rondvaart maakte met de watertaxi. De naam zegt het al, onderweg worden er wandelaars afgezet of weer opgepikt bij de verschillende baaien. Dit geldt ook voor kayakkers. De rondvaart duurde 3 uur en was erg gaaf. Ik begin steeds meer aan het water te wennen ( misschien krijg ik nog wel zeebenen, een vis ben ik al). In het begin kwam je langs een gespleten rots ( vorm van een appel) en vaarde je naar het volgende. Op een gegeven moment draaide de watertaxi een hele scherpe bocht met als gevolg dat er een paar meiden die achterin zaten, hartstikke nat waren. Dat hadden ze niet aan zien komen. Wij zaten voorin en waren wel gewaarschuwd, maar dan nog… Het was vandaag erg hoog tij waardoor we in een paar inhammen konden varen die anders droog stonden, daar was het heel erg mooi. Het water superhelder, de planten en struiken mooi groen. Het was vandaag prachtig vaarweer. Rustig water met een zonnetje en een aangenaam temperatuurtje. Onderweg nog een flink aantal zeehonden gezien met jongen. Heel erg bijzonder. De kustlijn bestaat uit stranden, bossen en rotspartijen. Met de watertaxi krijg je een goed beeld van hoe de kustlijn van het Abel Tasman Park eruit ziet. Je kunt hier echt van alles doen; kayakken, rondvaart met de watertaxi, wandelen, zwemmen met de zeehonden of een combinatie hiervan. Ook vandaag hebben we natuurlijk weer veel foto’s gemaakt van het al het moois wat je hier ziet en tegenkomt. De watertaxi had er ook flink de vaart inhangen, 35 of 40 km per uur. ( dat kun je aan sommige filmpjes ook wel zien, je zou er zeeziek van worden haha). Straks gaan we weer naar de take away een supergrote en hele lekkere burger halen ( nu er wel voor zorgen dat ie niet valt…… anders moeten we weer broeken wassen.) Dat kun je hier ook gewoon, je wasje doen, dat is wel makkelijk en dan op de drooglijn en dan komt het weer goed. Ideaal. Morgen hebben we weer een lange trip voor de boeg. We gaan dan naar Westport aan de westkust.

Vrijdag 18 Februari. Nadat we eerst nog een zeer goed ontbijt naar binnen hebben gewerkt en onze auto hebben ingepakt om weer verder (eigenlijk een stukkie terug) te gaan naar het Tasman Nationale Park zijn we eerst nog even naar Collingwood gegaan om onze site aan te passen met de laatste foto’s. Daarna de auto vol getankt en aangereden. Onderweg hadden we twee stops gepland. Als eerste zouden we de Pupu springs tegenkomen. Hiervan is de 1e foto hieronder te zien. Verder stonden daar ook weer van die krulvarens, dus nu een aantal foto’s van de bladeren in verschillende stadia van uitrollen. Toen doorgereden naar Ngarua Caves. Hier waren we richting Collingwood ook al langs gekomen en zijn we zelfs even gestopt, maar we hadden toen echt geen tijd meer om te blijven en de tour te doen. Vandaag hadden we tijd genoeg dus we zijn nu ook op expeditie gegaan de grot in (onder begeleiding natuurlijk, want anders zaten we er nu nog ben ik bang voor). Een aantal zeer mooie stallagtieten (van boven naar onder) en stalagmieten (van onder naar boven) gezien. Vergeten te vragen waarom ze een Nederlandse vlag bij de toegang hadden hangen, maar ach ja. Daarna verder gereden naar onze volgende slaapplaats. In de plaats Marahau (Abel Tasman National Park) met de naam Ocean View chalets dat beloofd wel wat. Toen we daar aan kwamen, zagen we al direct vreemde vogels rondlopen (vreemd voor ons dan), het blijken Pukeko vogels te zijn. Verder lopen er ook ganzen en paarden rond. Ook toegevoegd aan de foto’s ons uitzicht vanuit onze slaapplaats. Ocean View klopt dus in ieder geval. We hebben vandaag 94,6 kilometer gereden. Ook vandaag was het weer een warme, zonnige dag.

Donderdag 17 februari 2011. Vandaag heerlijk uitgeslapen bij ons B&B adres. Daarna een zeer uitgebreid superlekker ontbijt bij een geweldig uitzicht met mooi weer. Wat willen we nog meer? En als het goed is hebben we morgen dit nog een keer. Na het ontbijt nog een tijdje gekletst met Aad over van alles en nog wat. Tegen 10 uur zijn we naar het kantoor van de Farewell Spit tours gegaan om wat dingen na te vragen over onze trip vanmiddag. Het bleek dat we de korte tour van 4,5 ur hadden. Hierbij moesten we zelf nog een half uur naar het startpunt rijden, maar voor $10,- extra konden we de lange tour van 6,5 uur boeken. Dat hebben we toen meteen gedaan. En dat betekende dat we hurry up moesten (in 3 kwartier tijd de blog bijwerken, leuke reacties lezen, boodschappen doen voor onderweg, laptop wegbrengen, spullen pakken en weer terug). Om 11.10 waren we bij het beginpunt, dus netjes 5 minuten te vroeg. Het was echt een gave trip. Je rijdt eerst naar Cape Farewell, een hoge rots met ook een gat er in. Dit is het noordelijkste puntje van het Zuidereiland. Prachtig uitzicht. Zelfs hier zitten de krekels die een snerpend geluid maken. Het zijn mooie beestjes, maar dat geluid…Daarna rijd je naar Farewell Spit. Dit is een beschermd natuurreservaat van 35 kilometer lang dat voornamelijk uit zand bestaat en waar je via het strand dwars door de begroeiing naar de bovenkant van de zandkuil rijdt. Dit doe je met een speciale bus die overal doorheen komt. Dat moet ook wel, want anders rij je je heel makkelijk vast in het losse zand. We hebben van alles gezien onderweg; zandduinen, zwarte zwanen, vuurtoren (waar we thee hebben gedronken), oystercatchers, meeuwen, heel veel Tasman zee, zelfs zeehonden. Ook lag er een dode walvis op strand, die vorige week gestrand is. Dat was wel erg sneu. We hebben stukjes gewandeld (ook even achter mijn pet aangerend die wegwaaide..), rondjes gereden op het strand en vooral heel veel genoten. Het is zoo mooi hier. Tegen 6 uur waren we weer terug in Collingwood en zijn we meteen doorgereden naar The Mussle Inn (op en neer 24,9 kilometer) waar we gister heel erg lekker hebben gegeten. Ook vandaag was het weer erg goed. Ik had salade en tuurlijk weer de groenlipmosselen en Perry had mosselsoep en gebakken vis. Rond half 8 weer terug op ons slaapadres en nu de blog aan het bijwerken, foto’s uitzoeken ( die hebben we maar 187 gemaakt of zo) heerlijk buiten bij het uitzicht van vanmorgen, maar met minder water in het meer voor ons (hoog en laag tij).