Dinsdag 1 maart 2011. Het is alweer 4 weken geleden dat we in Auckland zijn aangekomen. Nog 2 weken en 1 dag dan zijn we weer onderweg terug naar Nederland. Vandaag zijn we rond half 10 vertrokken uit Invercargill om onze weg te vervolgen richting Papatowai in de Catlins. Vlakbij ons motel stond een hele mooie toren. We zijn nu helemaal onderin het Zuidereiland. We zijn naar de plaats Bluff gereden. Hier staat een wegwijzer met verwijzingen naar o.a. Europa en Australië met het aantal kilometers erbij. Daarna zijn we teruggereden naar Invercargill en hebben vanaf daar weer de Southern Scenic Route gevolgd en ook de Coastal Route. Als eerste zijn we via een gravelweg (als die droog is, hebben we mooie stofwolken die we achterlaten) naar Waipapa Point gereden. Hier heb je gele stranden, windswept trees (boem die in de richting van de wind zijn gegroeid) een vuurtoren, grappig zeewier en als je geluk hebt zijn de Fur Seals en Sea lions thuis. Ook is op dit stuk een van de ergste scheepsrampen geweest lang geleden. Vervolgens zijn we doorgereden naar Slope Point. Dit is het allerzuidelijkste puntje van het Zuidereiland. Hier stond ook een wegwijzer naar de Zuidpool en de evenaar. Bij al deze wandelingen staat aangegeven hoe lang het heen en terug lopen is, erg makkelijk. Ook hebben we hier heel veel schapen bij elkaar in de verschillende weien gezien. Tegen half 2 zijn we gaan lunchen bij een café dat de Niagara Falls heet. Inderdaad ook vlakbij de Niagara Falls. Je moest wel heel erg opletten, anders liep je ze zo voorbij…..Echt lachen. Vlak nadat we wegreden, moest een busje dat voor ons reed, aan de kant voor een vrachtwagen. Dus netjes de berm in…. Daar zat alleen een diepe greppel langs, waar hij in bleef hangen en niet meer eruit kon. Wij konden hem ook niet helpen, want we hadden geen sleepkabel. Dus hebben we hem maar naar het volgende dorp Waikawa gebracht om de AA te bellen ( Nieuw Zeelandse ANWB), want hij (en wij trouwens ook niet) had geen ontvangst op de mobiel. Vervolgens zijn wij doorgereden naar de McLean Falls. Je raadt het al, ook via een gravelweg. De wandeling was 40 minuten op en neer. Best steil op stukken, maar meer dan de moeite waard. Een mooie waterval met meerdere waterterrassen. Onderweg weer verschillende vogeltjes gehoord. Toen was het tijd om onze slaapplaats te gaan opzoeken. Dat was nog niet zo eenvoudig. We hadden het hele dorp al doorgereden, maar geen verwijzing zien staan… dus omgedraaid en weer terug. Daarna gevraagd bij het winkeltje en de eigenaresse heeft ons de weg gewezen. We hadden de Pipipi Cottage gevonden. Toen de receptie om ons te melden…. helaas. Gelukkig hadden we een verwijzingsbordje gezien met een I van Informatie. Dus daar naartoe. Totdat Perry een bordje zag Cosy Cottages en op de brievenbus de namen van onze gastheer en gastvrouw. De inrit opgereden en daar stond een berichtje voor ons op het bord en stond er een envelop klaar met een briefje en de sleutel van onze cottage, want ze waren zelf niet thuis. Zo kan het ook. Wij weer naar ons huisje toe, spullen uitgeladen en ondertussen bedacht dat we naar Owaka (26 km verderop) boodschappen gingen doen. Zo gezegd, zo gedaan. Nu zijn we de was aan het doen, aan het koken (spaghetti) en het berichtje aan het maken samen met de foto’s (duurt ook ongeveer 2,5 a 3 uur bij elkaar). Weten alleen niet of we hem vandaag en morgen kunnen uploaden, omdat we geen internet hebben. Morgen gaan we het tweede gedeelte van de Catlinsroute doen. Vandaag 261,8 kilometer gereden.
