Naar het uiterste puntje van de Marlborough Sounds via een (verschrikkelijke) mooie weg.
Weerbericht voor dinsdag 13 maart: Bewolkt en 20 graden. Gisteravond nog een paar potjes Qwirkle gespeeld (kaartspel waarbij je 6 dezelfde figuren of 6 dezelfde kleur kaarten moet verzamelen). We kwamen erachter dat de spelregels heel anders waren dan dat ik het eerder gespeeld had…, maar met de echte spelregels is het ook een leuk nadenk spel. Vanmorgen een heerlijk ontbijt gehad (muesli, vers fruit, geroosterd brood, bacon & scrambled eggs, vleesbeleg, zoet). We zaten met 8 personen aan tafel: 2 uit Australië, 2 uit Amerika en 2 uit Engeland en wij. Rond kwart voor 10 zijn we de spullen gaan inladen en om 10 uur zijn we vertrokken. De eerste 3 kwartier hebben we regen gehad, daarna begon het lichter te worden, werd de lucht blauw en kwam het zonnetje.
In Brightwater zijn we even gestopt bij een pottery waar ze aardewerk aan het maken waren en aan het beschilderen. Dat was wel leuk om te zien.
Vervolgens zijn we naar de supermarkt gereden en hebben onze lunch gekocht en zijn we verder gereden. Ergens langs de weg even gestopt maar snel weer de auto in vanwege alle sandflies die hier zitten. Die steken je lek en het jeukt enorm. Toen maar weer doorgereden, door de 2 drukkere plaatsen Richmond en Nelson. Vervolgens in Hira gestopt om te tanken. Op naar de gele en witte weggetjes op de kaart. French Pass ligt helemaal aan het einde van een van de schiereilanden. Vanuit Okiwibay is het 30 minuten (22 km) rijden naar Elaine Bay en van daaruit nog 60 km (1 uur en 40 minuten) rijden naar French Pass. Op de wegen staat aangegeven dat je 100 mag (maar welke mafkees gaat dat doen als je de wegen ziet: smal, gravel, nog smaller, aan een kant de afgrond…maar wel een ontzettend mooi uitzicht.
En dan kom je bij een brievenbus met daarop de naam van de cottage en het huisnummer met daarbij private road die linksaf slaat… Dus voorzichtig de weg opgereden, kom je ergens een hek tegen midden op het pad. Totdat je uiteindelijk na een lange naar benedenlopende weg uitkomt bij de cottage waar een welkombriefje hangt.
Eerst even alle spullen uit de auto geladen en in onze cottage gezet en toen naar beneden gelopen (met wandelstok) naar het hoofdhuis wat 40 meter lager lag. Daar kennis gemaakt met onze gastvrouw Jude. Zij heeft ons meteen hun privé strand laten zien. Echt geweldig !. Daarna weer terug naar boven (erg goed voor de conditie) en alle spullen een plekje gegeven, spelletjes gedaan, gelezen, van het uitzicht en de rust genoten en toen tegen 19.00 uur weer naar beneden gewandeld voor ons diner. Hebben met z’n vieren gegeten (wij zijn op dit moment de enige gasten, dus lekker rustig voor hun). Steak met champignons, hele aardappels in schil, broccoli met komkommer, sla met dressing, tomaat/komkommer/feta/ui salade, knoflookbrood en als toetje snelle appeltaart met cream. Echt superlekker gegeten. En dit had ze ff snel klaargemaakt. Daarna heel snel naar boven (echt das niet te doen) voor de zonsondergang die we vanaf het balkon van onze cottage konden zien. Gedeeltelijk achter de wolken, maar mooi gekleurd en hoe later het werd hoe mooier de lucht kleurde. Wauw!
We hebben de tijd dat we hier zijn (tm vrijdag) geen internet dus even geen verhalen en foto’s op de blog. Nog een paar potjes Qwirkle gedaan en toen het helemaal donker was, naar buiten. Hier kun je dus wel de Milkyway en echt heeeel erg veel sterren zien. Echt supergaaf. Het lukt alleen niet om ze op de foto te zetten.
Vandaag 228,2 kilometer gereden.