We zijn vandaag op pad geweest om het Kahurangi National Park te ontdekken via de auto en al wandelend. Prachtig en bijzonder gebied.
Weerbericht voor zaterdag 10 maart: Bewolkt en 20 graden. Vanmorgen ging de wekker vroeg: 06.45 uur. We hadden voor vandaag een excursie naar de Honeycomb Hill Caves geboekt en moesten om 10.00 uur op de parkeerplaats zijn waar de gids ons zou opwachten. Dus onder de douche, ontbijten en lunch klaarmaken. De enige broodjes die je hier kunt kopen zijn hamburgerbolletjes. En het gewone brood heeft bijna allemaal de vorm van tosti brood. Om half 9 zijn we aangereden. De man van het informatiecentrum zei dat het ongeveer 45 tot 50 minuten rijden was (gedeeltelijk over asfaltweg en gedeeltelijk -> 16 kilometer over een bochtige, smalle gravelweg). En aangezien we niet precies wisten wat we konden verwachten qua weg, zijn we op tijd aangereden. Onderweg weer de blauwe vogels gezien (Pukeko) langs de weg, in de wei.
En we waren inderdaad rond 9.20 uur op de afgesproken parkeerplaats. Daar hebben we een tijd staan wachten en ondertussen een nieuwsgierige Weka gezien die zelf dichtbij kwam kijken wat er op de parkeerplaats stond ( en of er iets te eten te halen viel -> je mag de Weka’s ook niet voeren voor hun eigen bestwil). Na een half uurtje kwam er een Canadees stel aangereden die ook mee de Cavetour gingen doen. Daar hebben we een tijdje mee staan kletsen totdat onze gids samen met persoon nummer 5 aankwam. Terwijl we stonden te wachten, hebben we weer een heleboel vogels in ieder geval gehoord en een paar gezien ( bellbird, fantail).
Toen Bill onze gids was gearriveerd, kregen we een helm met een lampje die we nodig hadden als we de grot ingingen. Eerst hebben we een stuk gewandeld door het bos waarbij we een bruggetje over moesten waar 5 mensen tegelijk op konden. Daarna zijn we van het pad afgegaan een gebied in waar het bos is zoals het altijd is geweest. Het ziet er allemaal heel groen uit, veel varens, bomen, mosvorming ed. Na het slingerpad kwamen we uit bij de rivier waar ook een ( hang, wiebel) brug was waar je maar met 1 persoon tegelijk overheen mocht. Gids Bill ging als eerste en de rest volgde daarna.
Een stukje voor de ingang van de grot, moesten we rugzakken ed achterlaten, die mochten niet mee. Daarna zijn we afgedaald via de ingang van de grot. Bill vertelde ons over de stalagtieten (hangend) en de stalagmieten (staand). Ook hebben we diverse Moa ( uitgestorven grote loopvogel) botten gezien van verschillende grootte. Er waren vroeger 9 soorten Moa’s. Ook hebben we doorschijnend limestone gezien. Bill hield zijn zaklamp tegen de steen aan en het gaf licht.
We zijn 35 meter onder de grond geweest. Op sommige plekken waren er spleten waardoor het zonlicht naar binnen kon. Dat was ook heel apart om te zien. Verder was er een ondergrondse rivier waar in een poelletje zelfs een kreeft zwom.
Na een tocht van ongeveer een uur zijn weer teruggelopen naar het beginpunt. We zijn ongeveer 3 uur aan de wandel geweest. Vanuit het beginpunt zijn we naar de eerste parkeerplaats gereden waar ze picknickbanken hadden staan en een toiletgebouwtje en een informatievoorziening over de wandelingen die je kunt maken en over de geschiedenis van het ontstaan van het gebied. Bij de picknicktafel hebben we met z’n zessen zitten lunchen (Bill, Vera, Paul, Joyce, Perry en ik) met ons eigen meegebrachte lunch. Van Bill kregen we koffie, thee en een homebaked lekkernij.
Rond half 3 zijn we zelf nog een wandeling gaan maken, de Moria Gate Arch (niet wetende wat we konden verwachten). Op het bord stond aangegeven 15 minuten enkele trip. ( Echt niet, 1,5 uur heen en terug) Maar dan moet ik zeggen dat we onderweg een stukje afgedaald zijn via een grot naar een ondergronds paradijs. Echt zo verrassend. Dat was echt genieten. Dit verwacht je niet. Maar dat maakt het juist extra bijzonder.
Dan een klein stukje verder gelopen via een aantal Moa spoor tegels tot we bij het eindpunt aankwamen wat ook het begin was van een zware wandeltocht.
Dus toe zijn we weer omgedraaid en teruggelopen. Het voordeel van een heen en weer track is dat je op de heen- en terugweg steeds weer iets anders ziet. Rond 4 uur zijn we weer terug gereden naar Karamea Last Resort. Rond 5 uur even wat drinken aan de bar en om half 6 aan tafel. Nu konden we a la carte eten. Dat was ook erg lekker. Meteen voor morgen gereserveerd. Dan krijgen we weer buffet (er komt dan ook een groep van 45 motorrijders eten, dus best druk). Vervolgens terug naar onze suite om de blog bij te werken.
We hebben vandaag 52 kilometer gereden en ? kilometer gewandeld.