Vanmorgen vroeg een geweldig, indrukwekkende magische plek bezocht met een glimp van de zonsopkomst.
Weerbericht voor (goede) vrijdag 30 maart: Zonnig en 22 graden. Vanmorgen ging al vroeg de wekker 04.30 uur. Rustig opgestaan en aangekleed, wat gegeten, de bagage alvast in de auto gedaan (dan konden ze kamer weer in orde maken voor de volgende gasten). Om 5.25 uur was Monty er om ons op te halen. Spullen in de auto en op weg in het donker. Niemand op de weg, alleen een paar koeien en schapen langs de weg. We hadden 1,5 uur nodig om op de plaats van bestemming te komen (asfaltweg, gravelweg, graspad, rotspad). De berg ligt op een privé landgoed. Rond 7 uur waren we op de plek waar de zon op zou komen. Ook stonden hier 9 carvings (beeldsnijwerken). We hebben eerst rustig gewacht tot de zon tevoorschijn zou komen. Die kwam maar gedeeltelijk of wel een gedeelte zat achter de wolken verstopt. Het begon met een rode gloed die hebben we wel gezien.
In de tussentijd heeft Monty ons verteld wie de beeldsnijwerken waren, wat het verhaal erachter was en hoe ze op de berg zijn terechtgekomen. Ondertussen hielden we de zonsopkomst in de gaten (dit is het eerste plek in Nieuw Zeeland waar de zon opkomt) om er mooie foto’s van te kunnen maken.
Dit is een hele bijzondere plek, je bent op bijna 1100 meter hoogte op de heilige berg van de Maori’s. Het verhaal (Maori legende) is dat toen de halfgod Maui het Noordereiland van Nieuw-Zeeland opvist, Mount Hikurangi het eerste punt was dat uit de zee kwam. Van de berg wordt ook gezegd dat het de rustplaats is van de Waka (kano) Nukutaimemeha, die Maui gebruikte tijdens die beroemde visreis. De 9 carvings beelden Maui en zijn whanau (familie) uit. Het middelpunt vertegenwoordigt Maui zelf, terwijl de andere acht houtsneden zijn gepositioneerd om de punten van het traditionele kompas te markeren. Gemaakt om het nieuwe millennium te vieren, staan de whakairo als een eerbetoon aan het culturele erfgoed van Ngati Porou en als een erfenis voor toekomstige generaties. Elk houtsnijwerk heeft zijn/haar eigen verhaal. Heel interessant.
Rond 8 uur hebben we met z’n drieën ontbeten op de berg met het prachtige uitzicht op de carvings. We kregen alle ruimte om alles te bekijken en zoveel foto’s te maken als we wilden. Terwijl we zaten de ontbijten en gezellig te kletsen, werd het bovenop de berg weer steeds mistiger en zag je steeds minder. Zo snel kan het weer dus omslaan, waar ze dus ook voor waarschuwen als je gaar wandelen op een berg dat je op alles voorbereidt moet zijn.
Om 9 uur zijn we weer heel rustig naar beneden gereden. Grappig om bij daglicht te zien waar je in het donker bent geweest. Ook nu weer renden de schapen voor je uit op de track waarop je reed en dan doken ze weer naar beneden of boven. Onderweg op verschillende plekken gestopt om foto’s te maken van de diverse uitzichten.
Om half 11 waren we weer terug bij onze slaapplek, waar we nog gedoucht hebben en onze spullen uit de koelkast hebben gehaald. Dit was wel zo’n gave ervaring! Echt onbeschrijfelijk als je op die plek staat. Heel bijzonder. Vervolgens aangereden naar ons eindpunt vandaag Ohope. Onderweg rij je langs de kust. Als eerste hebben we een kerkje bezocht in Tikitiki wat helemaal versierd was met houtsnijwerk en vlecht/weefwerk. Dit kerkje was voor iedereen ongeacht welk geloof en hier werden de omgekomen soldaten herdacht.
Daarna zijn we verder gereden. Rond 1 uur gestopt voor een picknick aan de waterkant in een van de dorpjes. Heerlijk zittend in het gras brood zitten smeren en opeten. Na een half uurtje weer op weg gegaan. Onderweg nog gestopt op een plek vanwaar je White Island kon zien (vulkanisch eiland waar we 7 jaar geleden zijn geweest) en een ander eiland waar je op vogelexcursie kan (maar helaas volgeboekt vanwege paasweekend).
Nog even gestopt in Opitki bij de I-site voor wat informatie. Weer genoeg gekregen, inclusief eetadressen. Rond 4 waren we bij ons laatste logeeradres van de rondreis. Hier werden we hartelijk welkom geheten door Robin. Ze heeft ons meteen wegwijs gemaakt. Na wat gesetteld te zijn, zijn de we de hoofdstraat ingelopen op zoek naar Pizza Louis. Toen de gevonden hadden, hebben we pizza besteld en deze heerlijk in zijn tuin (met uitzicht op zee) opgegeten.
Daarna weer terug gewandeld en aan de blog gewerkt. Eerst de verhalen, de foto’s komen zsm.
We hebben zelf 241,5 kilometer gereden.