Een mooie autorit gehad door de bergen. Eindpunt Historic Bealey hotel (Historic, zo kun je het interieur ook noemen…) en jawel de Kea gezien (en op de foto gezet).
Weerbericht voor woensdag 7 maart: Bewolkt en 17 graden. Toen we vanmorgen vertrokken, was het weer helder. We hadden weer het uitzicht vanuit de kamer op de bergen en het meer. Vandaag een route van 215 kilometer voor de boeg. Eerst nog even langs de I-site in het dorpje zelf en daarna op weg. Om richting Arthur’s Pass te komen hebben we een heel stuk dezelfde weg terug moeten rijden. Op zich niet erg want dan zie je het ook vanuit het andere oogpunt. Ook weer erg mooi.
Bij de kruising Burkham zijn we linksaf gegaan (is ook makkelijk dan oversteken op de dubbelbaanse kruising met afslaand verkeer) om vervolgens op de volgende kruising rechtsaf te slaan en dan de lange doorgaande kronkelige weg te blijven volgen. Hier is ook de afspraak dat langzamer verkeer aan de kant gaat (waar mogelijk is) om het snellere verkeer voorbij te laten. Niet iedereen snapt dat en dat is vervelend want je krijgt meteen filevorming en oponthoud. Toen wij vanmorgen vertrokken vanuit Akaroa hadden we ook een auto voor ons zitten en heel veel remde en een snelheid had van 30 kilometer per uur of zo. Het aantal verkeer wat je tegenkomt verschilt enorm met waar je bent. We hebben plekken waar je geen enkele of maar een paar auto’s tegenkomt en waar je er heel veel ziet. De route volgt ook een heel stuk van de treinrit Christchurch – Greymouth e.o. Er reed een goederentrein op het traject.
Wat erg handig is in Nieuw Zeeland zijn overal de openbare toiletten. Bij ongeveer ieder plaatsje als je binnen komt gereden zie je al het symbool staan. Er staat dan een gebouwtje waar je zo gebruik van kunt maken. Een aantal dagen terug hadden we een pratend toiletgebouw. Heel apart.
Nadat we bij de supermarkt 4 Squere wat inkopen hadden gedaan, zijn we doorgereden op zoek naar een lunchplek. Je hebt langs de weg heel veel aangegeven rustplaatsen waar een parkeerplaats is en eventueel een bankje. Bij een zijn we afgeslagen en hebben onze aardappelsalade en pizzabroodje opgegeten. Op de rustplaats stonden ook 2 Nederlandse jongens ( dat hoorden we toen ze aan het praten waren). Je spreekt iedereen automatisch in het Engels aan.
Vervolgens zijn we weer doorgereden. Nadat we ingecheckt hadden in onze cabin ( die echt heel erg ouderwets is en uit de toon valt bij de supermooie accommodaties die we tot nu toe hebben gehad) zijn we naar het plaatsje Arthur’s Pass gereden.
Hier hebben we eerst informatie opgezocht voor de wandelingen die hier allemaal zijn ( van 10 minuten tot 8 uur en meerdere dagen). Daarna zijn we naar de look out gereden via een naar benedengaande weg waar de vrachtauto echt heeeel erg langzaam naar beneden moeten rijden. Daar hadden we een mooi uitzicht.
Hierna zijn we teruggereden naar de viaduct lookout waar je de weg kon zien waar we van tevoren naar beneden zijn gereden. Bij de viaduct lookout zat een Kea op de parkeerplaats. Mensen waren de Kea aan het voeren wat ten strengste verboden is om te doen. Hiermee komen ze wel heel dichtbij en kun je ze goed fotograferen.. Kea’s zijn de slopers onder de vogels. Alles wat ze te pakken kunnen krijgen, maken ze kapot (ruitenwisserbladen, autoraamrubbers). Daarom mag je ze ook niet voeren, maar ook omdat dat niet goed voor ze is.
We hebben nog zelf even rondgekeken voor een andere slaapplaats maar de locaties die er waren hadden allemaal No vacancy, wat betekent dat ze vol zitten. Vervolgens hebben we Nienke gebeld van het NieuwZeelandse reisbureau en die heeft voor ons een nieuwe andere slaapplek geregeld. Morgen krijgen we de precieze gegevens.
Ondertussen hebben we heel lekker gegeten in het hotel en gaan we zo proberen om de foto’s bij de andere verhalen te plaatsen als de wifi mee wil werken.
Vandaag 254,2 kilometer gereden.